ธัญพืช เก็บเกี่ยวร่วมกัน เรียกง่ายๆ ว่า รถเกี่ยวข้าว และตามชื่อภาษาอังกฤษเรียกอีกอย่างว่า "รถเกี่ยวข้าว" เป็นเครื่องเกี่ยวข้าวที่สามารถเก็บเกี่ยว นวดข้าว ถอนต้น และกำจัดสิ่งเจือปนของธัญพืชได้ในคราวเดียว และรับเมล็ดพืชโดยตรงจากแปลงนา

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2371 บริษัทที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกาได้เสนอการออกแบบรถเกี่ยวข้าวและรถนวดข้าวแบบเดินตาม และได้รับสิทธิบัตรสำหรับรถเกี่ยวนวดข้าวคันแรกในสหรัฐอเมริกา รถเกี่ยวนวดข้าวคันเล็ก แต่เบสท์ ทำตามวิสัยทัศน์ไม่ทัน ในปี พ.ศ. 2377 บางคนในสหรัฐอเมริกาได้สร้างรถเกี่ยวนวดข้าวต้นแบบที่ใช้พลังงานจากสัตว์และใช้ล้อดินเพื่อขับเคลื่อนชิ้นส่วนต่างๆ เช่น รถเกี่ยวข้าว อย่างไรก็ตาม การรวมกันนั้นหนักถึง 15 ตัน และต้องใช้ล่อและม้า 40 ตัวในการลากมัน มันไม่มีค่าในทางปฏิบัติ

ในปี พ.ศ. 2384 คริสตจักรอเมริกันได้ประดิษฐ์ "หน่วยเก็บเกี่ยวและนวดข้าว" แบบม้าป่า โดยอิงจากการสรุปและยืมมาจากผู้เกี่ยวและนวดข้าวที่ประสบความสำเร็จมากกว่าของผู้อื่น แม้ว่าประสิทธิภาพจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็มีต้นแบบของรถเกี่ยวข้าวสมัยใหม่อยู่แล้ว ฟาร์มของสหรัฐฯ มีขนาดใหญ่และขาดแคลนแรงงาน จึงมีความจำเป็นเร่งด่วนสำหรับเครื่องจักรเก็บเกี่ยวที่มีประสิทธิภาพ หลายคนกำลังพัฒนารถเกี่ยวข้าว

นอกสหรัฐอเมริกา Gao Fusheng ชาวรัสเซียยังได้ประดิษฐ์รถเกี่ยวข้าวในปี 2404 และแสดงให้เจ้าหน้าที่รัฐในวันที่ 8 กันยายนของปีนั้น ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้รับการเลื่อนระดับเนื่องจากข้อบกพร่องบางประการ

ในปี พ.ศ. 2423 รถเกี่ยวนวดข้าวที่ใช้งานได้จริงเครื่องแรกถือกำเนิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา รถเกี่ยวนวดข้าวคันนี้ใช้พลังงานจากสัตว์แต่ติดตั้งพลังไอน้ำเพื่อขับเคลื่อนส่วนนวดข้าว รถจักรไอน้ำหนักเกินไปและรบกวนการทำงานของรถเกี่ยวข้าวในทุ่ง และในไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นเครื่องยนต์เบนซินขนาดเล็ก ในปี พ.ศ. 2433 สหรัฐอเมริกาได้ปรากฏรถเกี่ยวนวดข้าวแบบลากด้วยรถแทรกเตอร์และรถเกี่ยวนวดแบบขับเคลื่อนด้วยตัวเองรุ่นแรกสุดที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ไอน้ำ

อย่างไรก็ตาม ประมาณปี พ.ศ. 2463 เริ่มมีการใช้รถเกี่ยวข้าวกันอย่างแพร่หลาย ในภูมิภาคที่ผลิตข้าวสาลีของสหรัฐอเมริกา รถเกี่ยวนวดข้าวที่ขับเคลื่อนด้วยรถแทรกเตอร์เบนซินได้รับความนิยมเป็นครั้งแรกสำหรับนาข้าวและนาโคลน ขณะนี้รถเกี่ยวนวดข้าวมีหน้าที่เลือกลมและบรรจุถุง สหภาพโซเวียตในปี พ.ศ. 2469 สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส เยอรมนี และประเทศอื่น ๆ ได้นำเข้าและปรับปรุงรถเกี่ยวข้าวจากสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2471 ประมาณปี พ.ศ. 2481 สหรัฐอเมริกาเริ่มนิยมการใช้รถเกี่ยวข้าวแบบขับเคลื่อนด้วยตัวเอง ในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษที่ 1960 รถเกี่ยวข้าวแบบขับเคลื่อนด้วยตัวเองคิดเป็น 90%-95% ของเครื่องเกี่ยวนวดข้าวทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา สหภาพโซเวียตยังได้หยุดการผลิตรถเกี่ยวนวดข้าวแบบต่อท้าย และค่อยๆ แทนที่เครื่องยนต์เบนซินด้วยเครื่องยนต์ดีเซล

ยิ่งฟิลด์กว้างเท่าไร การรวมก็จะยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น ในปัจจุบัน ในฟาร์มขนาดใหญ่ทั่วโลก สามารถพบเห็นรถเกี่ยวข้าวสาลีขนาดเล็กได้ทุกที่ในทุ่งเก็บเกี่ยว การใช้เครื่องจักรในการเก็บเกี่ยว การตำ การสี การนวดข้าว การกะเทาะเปลือก และการเลือกลม
ผู้ผลิตรถแทรกเตอร์ล้อฟาร์ม